Berlin, a 10-year itch

07-01-2023 tot 12-02-2023

In de grote zalen

 

Berlijn is een stad die al sinds het begin van de vorige eeuw kunstenaars aan trekt. Vanwege haar relatief betaalbare huurprijzen, haar rijke culturele geschiedenis, omdat er al veel kunstenaars wonen of omdat de stad nog steeds in een fase van opbouw verkeerd; elke kunstenaar heeft haar of zijn reden om er heen te gaan. De stad is voortdurend in beweging en dat is aantrekkelijk. Toch hoor je vaak dat Berlijn haar mooiste tijd heeft gehad. De huren stijgen, andere steden zoals Leipzig en Dresden worden aantrekkelijker, de grootste gaten (vaak gevormd door het wegvallen van de Berlijnse Muur) zijn gevuld en de stad is bijna volgroeid. Maar is dat wel zo? Toen ik in 2013 naar Berlijn verhuisde kreeg ik van veel mensen te horen dat ik zo’n 10 jaar te laat was. Aan het begin van de eeuw was alles mooier. De techno clubs vierde hoogtij dagen en trok mensen van over de hele wereld. Overal in Berlijn vond je kleine project ruimten en galeries voor beeldende kunst. Maar al snel ontdekte ik een trend. Mijn vrienden, die allemaal aan het begin van de eeuw naar Berlijn gekomen waren, kregen precies het zelfde verhaal te horen. In de jaren 90 zou Berlijn haar hoogtij dagen gekend hebben. De techno clubs waren allemaal nog spannend en ‘underground’, de project ruimten waren allemaal gekraakt en in opkomst en overal kon je nog goedkoop studio ruimte vinden. En dat terwijl de kunstenaars in de jaren 90 te horen kregen dat de jaren 80 de mooiste tijden waren, de tijd van David Bowie en Iggy Pop. En nu woon ik zelf bijna 10 jaar in Berlijn en betrap me op de zelfde redenering: 10 jaar geleden was Berlijn nog geweldig, toen had je er moeten zijn. Berlijn kent een ’10 year itch’. Je komt eigenlijk altijd 10 jaar te laat en als je er zelf bent gaat het na 10 jaar een beetje jeuken. Tijd voor mij om de stand van zaken op te nemen. Is het wel voorbij met Berlijn voor de beeldende kunst? En dat doe ik door een greep uit de beeldende kunstenaars die ik de afgelopen 10 jaar heb ontmoet. Op deze manier wil ik mezelf en anderen laten zien dat ik ongelijk heb. Berlijn heeft het nog steeds. De beeldende kunst is misschien diverser dan ooit te voren.

De deelnemende kunstenaars zijn allemaal ooit naar Berlijn getrokken, voelden ze zich aangetrokken en geïnspireerd door deze stad. Al dacht iedereen dat het 10 jaar eerder beter was.

​

Deelnemende kunstenaars:

Frank Ahlgrimm (DE), Larissa Fassler (CA), Witte Wartena (NL), Nam Nguyen (CA), Bram Braam (NL), David Möller (DE), Tintin Cooper (TH), Julie Beugin (CA), Maarten Jansen (NL), Ties Ten Bosch (NL) 

​

Ties Ten Bosch

​

Am Flutgraben

07-01-2023 tot 12-02-2023

In de foyer en derde zaal

 

Van 2003 tot en met 2011 huurde het toenmalige CBKDordrecht een gastatelier in de Kunstfabrik am Flutgraben in Berlijn. In de loop der jaren jaren werd het atelier gebruikt door 19 geselecteerde Dordrechtse kunstenaars. Gesteund door een gemeentelijke subsidie hadden zij ieder 3 tot 6 maanden de beschikking over een appartement en een eigen atelier in de Kunstfabrik, om werk uit te voeren, een project op te zetten en hun netwerk uit te breiden.Het is ondertussen 10 jaar geleden dat dit mooie initiatief werd beëindigd, als gevolg van de toenmalige politieke ontwikkelingen in Dordrecht. Voor veel kunstenaars die er destijds gebruik van hebben kunnen maken, was de residentie een belangrijke en betekenisvolle werkperiode en een verrijking van hun professionele praktijk.

 

De tentoonstelling Am Flutgraben toont werken van 16 van kunstenaars: Michael Markwick, Erik Sep, Ton Kraayeveld, Manuela Porceddu, Nada van Dalen, Jeroen Fransen, Frans van Lent, Jeroen Olthof, Katrien Ligt, Terasiña Talarico, JODI (Joan Heemskerk en Dirk Paesmans), Albert Zwaan, Nico Parlevliet, Anja de Jong, Fred van Rijen en Saskia Meesters.

Zij presenteren werken uit die Berlijnse werkperiode of een recent werk dat een zekere verbinding heeft met die tijd.