DE SCHOONHEID VAN ONS LAND​

Luuk Wilmering / Otto Snoek / Ronald Cornelissen / Frank Vande Veire

Van 19 april t/m 25 mei 2025 is bij Pictura de tentoonstelling De schoonheid van ons land te zien. Deze tentoonstelling analyseert hoe de diep verankerde drang van mensen om zich tot een hecht verband aaneen te sluiten vandaag meer dan ooit groteske en van geweld verzadigde vormen aanneemt. Dit wordt belicht door foto’s, collages, ruimtelijk werk en tekeningen van Luuk Wilmering, Otto Snoek en Ronald Cornelissen. Frank Vande Veire heeft een essay geschreven dat aansluit bij de thema’s van de tentoonstelling zonder commentaar te leveren op de gepresenteerde kunstwerken.

 

Luuk Wilmering verkent in zijn collages hoe een geïdealiseerd verleden ons huidige sociale en politieke landschap beïnvloedt. In de tentoonstelling zijn verschillende werken van hem te zien. De schoonheid van ons land is ontleend aan een boekenreeks uit de jaren vijftig en zestig, waarvoor Cas Oorthuys foto’s maakte. Wilmering verweefde twee delen daaruit: Architectuur van deze eeuw, dat de droom van vooruitgang toont, en Klederdrachten, dat verdwijnende tradities belicht. In zijn ruimtelijke werk Double Dutch Dollhouse worden twee eigentijdse poppenhuizen gepresenteerd, die speels verwijzen naar 18e-eeuwse poppenhuizen. Dit werk bevat een verscheidenheid aan historische Nederlandse interieurs, maar op de vloeren liggen oriëntaalse tapijten. Wat is ‘van ons’ en wat is ‘van hen’? En wie bepaalt dat? Een andere serie is Amsterdam Royal Palace. De mensen die in dit werk de zalen van het Koninklijk Paleis bevolken komen uit het fotoboek De reis door den Indischen Archipel, dat prins Leopold II van België in 1928 heeft uitgegeven. De overweldigende inkomsten uit winsten in het voormalig Nederlands-Indië hebben in hoge mate de welvaart in Nederland mogelijk gemaakt.

 

Otto Snoek is een documentair fotograaf wiens werkterrein voornamelijk de stad omvat. In deze tentoonstelling presenteert hij zijn groepsportretten, vastgelegd tijdens uiteenlopende evenementen zoals koopzondagen, voetbalfeesten, straatparades, miljonairs- en kunstbeurzen en museumopeningen. Wat deze foto’s onderscheidt van het werk van veel andere straatfotografen, is de radicale esthetiek en de thematische focus op hoe onze moderne democratie het individu ertoe drijft van zichzelf spektakelwaar te maken. Het resultaat is een verzameling beelden die vrijwel zonder uitzondering een confronterende, ongegeneerde realiteit tonen — vreugdeloos en compromisloos in de mateloosheid die ze uitstralen.

 

Ronald Cornelissen toont tekeningen uit de reeks Animal Farm. In de tekeningen figureren een haan en een varken die langs een reeks boerderijen in de 12 provincies van ons land zwerven. De boerderijen in deze tekeningen zijn stuk voor stuk gebaseerd op foto’s uit het archief van de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed wier missie het is om, zoals ze zelf zeggen, de toekomst een verleden geven en het verleden een toekomst. Cultureel erfgoed vertelt ons waar we vandaan komen en geeft ons houvast, aldus de Rijksdienst. Dat houvast lijkt echter ver te zoeken in het Nederland de laatste jaren en daar wordt handig op in gespeeld door ideologen van bepaalde politieke kleur. Cornelissen belicht met deze serie tekeningen de achterzijde van de op potsierlijke wijze gecultiveerde mythes rond het platteland.

 

Frank Vande Veire probeert in zijn essay de schade te omschrijven die ons verlangen naar identiteit veroorzaakt. Zijn bijdrage verschijnt als boekje bij de tentoonstelling.